O książce: 1990 / Nowa książka prozaika ze wsi Talaja w obwodzie magadańskim wyróżnia się wyjątkową, żywiołową i swobodną manierą prezentacji. To, co urzeka, to trafnie i zgodnie z prawdą oddane obrazy północnych krajobrazów - surowych i niezwykle malowniczych. Akcja wszystkich trzech historii rozgrywa się w „małej wiosce w tajdze, składającej się z dziesięciu chat z bali”, w tundrze i w obozie Even. Przedstawiając żywe życie, subtelność relacji między ludźmi i zwierzętami, S. Olefir skłania czytelnika do refleksji nad złożonością i różnorodnością świata przyrody, obnaża tych, którzy chcą z niego czerpać korzyści. Historie są w dużej mierze autobiograficzne, a to nadaje szczególny charakter autentyczność wszystkiego, co jest w nich powiedziane.